Factories
2009-2012
Wat blijft er over van plekken als die eenmaal door de mens zijn verlaten? Woest, onbestemd en verlaten, zijn het oorden waar de mens zijn sporen heeft achtergelaten in de vorm van fabrieken, stations, schuren en zwembaden. Stéphane Olivier beschrijft die plekken niet, maar schildert er de sfeer van, de context waarin mensen zich ongemakkelijk voelen omdat ze worden geconfronteerd met een idyllische natuur waarin ze niet meer vanzelfsprekend thuishoren. Het zijn plekken die de transsubstantiatie van de materie openbaren, al die geleidelijke of plotselinge veranderingen die, of ze nu geprogrammeerd zijn of worden ondergaan, de natuur haar bestaansrecht teruggeven. De alchemie die daardoor tot stand komt, maakt de weg vrij voor hervonden ongebreidelde belevingsmomenten.
